Rozbity kamień

Obserwuje Davies’a.

To nie Davies, który przychodzi codziennie do oratorium.

Davies nie gra dzisiaj w piłkę.

Davies nie uśmiecha się  i nie pokazuje swoich białych zębów.

Davies nie siedzi z dziećmi, które dłubią kredkami naszkicowane motyle.

Davies siedzi przy osobnym stoliku.

W rękach zaciska kredki.

Moje uszy szarpią zdania: „I’m sad. I’m angry”.

Spojrzenie jest niebezpieczne. Ogień w jego oczach chce zapalić moją twarz.

Po moim wnętrzu przejeżdża lokomotywa niepokoju.

-Davies, co dzisiaj z Toba?

-Ahh…

-Co się stało?

-Jestem zły. Jestem smutny. Jestem zły!

Davies nie chce dalej rozmawiać. Odpycha ręką powietrze wypełniające przestrzeń między nami.

Wracam do zabawy z maluchami. Po godzinie idę zobaczyć co się dzieje na boisku. Davies nie biega dzisiaj za piłką. Podpierając nogą wywalone drzewo patrzy na chłopców biegających za piłką. Podchodzę bliżej. Z każdym krokiem moją skórę dotyka cieplejsze powietrze wytwarzane przez Davies’a.

-Davies, dlaczego jesteś zły?

-Ajj

-Davies, co dzisiaj się z Tobą?

Pierwsze odpowiadają oczy. Palą się. Drugi odpowiada Davies.

-Jestem zły.

-Dlaczego jesteś zły?

Davies odwraca od mnie twarz i patrzy ponad drzewa za boiskiem.

-Jestem zły. Bo nic jeszcze dzisiaj nie jadłem.

Mówi coś jeszcze o nieudanych zbiorach. O tym, że nie udało się nic przynieść z buszu. Ale już tego nie słucham. Odruchowo patrzę na zegarek. Godzina 17:00. Europejczyk myśli o kolacji.  Lokomotywa w moim ciele już nie zjeżdza prostym torem. Przejeżdza spiralą z góry do doła nie omijając żadnej części mojego ciała. W dodatku ciągnie za sobą wagony. W pierwszym siedzi niezręczność, w drugim bezradność, a w trzecim po prostu smutek.

Przez lata moje serce obrastał kamień znieczulenia.
Hartowało je życie.

Nie spodziewałam się, że coś tutaj może ten kamień pokruszyć.

Każdy słyszał o biednych dzieciach, które nie mają co jeść. „Nie wywalaj jedzenia, bo dzieci w Afryce głodują”. To słowa tak oklepane, że przepływają przez głowę jak niewidzialna łódź podwodna. Nikogo nie wzruszają.

Dzisiaj Davies rozbił kamień.

Dzisiaj Pan Bóg zaczął kruszyć moje serce.